आयुष्यात काही लोक असे येतात घेत काही नाही

पण खूप काही देऊन जातात

सोबतीला खूप साऱ्या आठवणीही देतात

ज्या मनाच्या गाभाऱ्यात सदैव पिंगा घालतात

ज्यांच्या आठवणीने मन खूप हुरहुरते

दूर सगळ्यांपासून आठवणीतच रमते

नुसत्या आठवणीने मनात काहूर माजते

त्या व्यक्ती परत परत भेटाव्या सारखे वाटते

जे कधीतरीच शक्य होते

काही वेळेस तर अशक्यच असते

अशा वेळी आठवणींनाच जपायचे असते

मनाच्या खोलवर कुठेतरी दडवायचे असते

मधूनच कधी तरी त्यांच्यात परत रमायचे असते.